1/4 triatlon Izegem – 01:58:51 – 1/67 Masters A (M40) – 11/462 algemeen

Op Hemelvaartsdag stond ik aan de start van de 1/4 triatlon in Izegem. De voorbije maanden heb ik hard gewerkt om klaar te zijn voor Ironman Klagenfurt op 16 juni. De basis is gelegd, de conditie is er. Maar om nog een paar extra percentjes beter te worden, was het nodig om eens diep te gaan en mijn grenzen op te zoeken. En om even uit mijn comfortzone te stappen …

Op papier was het simpel: snel zwemmen (de eerste 100 meter zelf een sprintje trekken), een wattage trappen van 280-290 watt en lopen tegen een hartslag van rond de 150. En dan kijken hoe mijn lichaam daarop reageert. Lukt het nog om snel te lopen als ik voluit gegaan ben bij het fietsen? Kan ik het zwemtempo wel volhouden? Heel wat vragen waarop ik een antwoord wou vinden … en dit zorgde toch wel voor wat stress op voorhand. En bovendien was ik ook wat bang voor het koude water…

Gelukkig werd ik omringd door mijn ploeggenoten, de Poelies waren talrijk aanwezig! En met een paar laatste tips van de coach was ik klaar om te starten aan de 1/4 triatlon in Izegem.

In `t kanaal

Daar lagen we dan in het kanaal Roeselare-Leie, om half drie, nog enkele minuten te dobberen. Twee gedachten kwamen toen naar boven. Eerst en vooral een gevoel van dankbaarheid. Hier lag ik weer, aan de start van mijn zoveelste triatlon, tussen atleten met elk hun eigen verhaal en ambitie. En ik in goede conditie, klaar om verder te schrijven aan mijn verhaal. Daarnaast was het een zalig gevoel om daar gewoon even te liggen, onder een stralende zon, in het water, wat helemaal niet zo kou aanvoelde dan dat ik had gevreesd.

Ik lag behoorlijk vooraan te dobberen, in de hoop snel te vertrekken en meteen een paar goede benen te vinden om me te laten meedrijven. Maar in realiteit ging het toch iets anders. Ik had het gevoel dat het zwemmen op zich wel redelijk vlot ging, maar door het troebele water lukte het me niet om iemand te volgen. Het grootste deel heb ik alleen gezwommen… en door de adrenaline en de chaos heb ik wat te weinig aandacht besteed aan mijn zwemstijl waardoor ik pas na 0:20:20 uit het water kwam, als 76ste van de 462 deelnemers. Stiekem had ik toch gehoopt op een betere tijd én positie …

De 300

Wat een lange wisselzone! Meer dan 300 fietsen liep ik voorbij. Van zodra ik aan mijn fiets kwam, ging het wisselen gelukkig vrij vlot. Zonder veel problemen kreeg ik mijn wetsuit uit, zette ik mijn helm op en vertrok ik voor 40 kilometer fietsen.

En dan was het genieten. Meteen zat ik in een goed ritme en trapte ik vlot waarden boven de 300 watt. Met een snelheid van boven de 40 kilometer per uur reed ik de ene na de andere atleet voorbij. Al vrij snel kreeg ik het gevoel dat ik vrij vooraan in de wedstrijd zat, op mijn plaats, tussen de betere fietsers.

Het parcours lag er helaas niet altijd even goed bij, en was ook niet altijd even goed aangeduid. Net na de eerste ronde heb ik even heel hard moeten remmen omdat ik naar links afsloeg terwijl het eigenlijk naar rechts was … Alle respect voor de seingevers, maar het zou wel handig geweest zijn als ze soms wat pro-actiever waren en duidelijk op voorhand aangeven welke richting er gereden moet worden.

Het laatste kwart van de wedstrijd werd het plots veel drukker, waardoor het moeilijker werd om mijn eigen tempo te rijden. In één van de laatste bochten voelde ik plots iets vreemd, net alsof ik een leegloper had. Ik weet niet precies wat er was, plat was hij gelukkig niet, maar ik was wel het vertrouwen kwijt. In de volgende bochten was ik veel voorzichter want ik wou absoluut geen risico’s nemen. Hier heb ik wel wat tijd en snelheid verloren…

Maar klagen doe ik zeker niet. Met een gemiddelde van meer dan 40 per uur, en een gemiddeld wattage van 300, ben ik zeer tevreden over het fietsen. Na 0:58:30 kwam ik terug in de wisselzone, goed voor een zesde beste fietstijd.

Sub 2:00:00

Eens voorbij de lange wisselzone was het opnieuw genieten. Ik had geen enkele moeite met de overschakeling van het fietsen naar het lopen, en ik kon meteen een hoog tempo aanhouden. Supporters riepen dat ik rond de twintigste plaats liep. Mmm, dacht ik, niet slecht, maar ik wil toch nog wat opschuiven.

Met een gemiddelde snelheid van 3min40 vloog ik door de tien kilometer. Af en toe was het parcours niet zo gemakkelijk. Scherpe bochten, een stukje door een bos met veel te veel modder, niet altijd even duidelijk of het nu links of rechts was…

De sfeer was wel heel goed in de 1/4 triatlon in Izegem, er stonden echt wel veel enthousiaste supporters langs de kant. En het was cool om enkele ploeggenoten tegen te komen en elkaar even op te peppen. Toen ik in de laatste ronde mijn coach voorbij stak, riep hij me toe dat ik niet mocht afgeven en moest blijven gaan. En gelukkig heb ik dat gedaan! Uiteindelijk bleek ik slechts 30 seconden voor de tweede in mijn age-group te finishen…

Na 0:32:57 lopen, goed voor een zevende looptijd, kwam ik aan de finishlijn als elfde atleet in een tijd van 1:58:51. De kers op de taart was de age-group (Masters A, 40M) winst! Zalig om opnieuw op het hoogste trapje van het podium te staan!

Dus missie meer dan geslaagd. Het vooropgestelde plan heb ik perfect kunnen uitvoeren. Ik tevreden, de coach tevreden, de supporters tevreden 🙂 Zalig gewoon dat dit allemaal lukt! Veel beter dan dit gaat het niet worden, dus de opdracht de komende weken is om deze conditie te onderhouden. Ik kijk al uit naar 2 juni, de laatste test voor Ironman Klagenfurt. Dan sta ik aan de start van de halve triatlon in Nieuwkoop, Nederland.