Halve triatlon Nieuwkoop – 04:09:28 – 1/34 Masters A (M40) – 11/323 algemeen

De laatste test vóór Ironman Klagenfurt vond plaats op zondag 2 juni in de Nederlandse gemeente Nieuwkoop, waar ik aan de start stond van de 40ste editie van de halve triatlon Nieuwkoop. Twee weken voor een Ironman wedstrijd is het niet meer de bedoeling om zot te gaan doen, maar wel om nog even wat wedstrijdritme op te doen, en vooral om vertrouwen te tanken. De laatste weken zijn vrij vlot verlopen qua training en ik had er wel zin in om de strijd voor een mooie ereplaats aan te gaan.

Ice, ice, baby

Die goesting verdween echter al snel… wat was het kou ’s ochtends! Al bibberend zette ik alles klaar in de wisselzone, en hoewel ik het wat warmer kreeg na het aantrekken van mijn wetsuit, was dit toch behoorlijk uit mijn comfortzone…

En dat was nog maar het begin… toen ik het water instapte wou ik maar één ding, namelijk zo snel mogelijk terugkeren … en dat gevoel werd alleen maar versterkt toen ik even onder water keek en de zichtbaarheid niets was… ik kon mijn eigen handen zelfs niet zien … dit is niet leuk …

Voor ik het goed en wel besefte, werd het startschot gegeven. Het leek alsof iedereen last had van de kou, want het was echt chaos bij de start: stampen, duwen, trekken, … toen ik dacht dat het even wat rustiger werd en ik eindelijk wat ‘normaal’ kon zwemmen, zat er plots een hoofd tussen mijn arm en mijn oksel … wat voor een zwemstart was me dat … Wat triatlon zo mooi maakt, is dat elke triatleet respect heeft voor elkaar. Eens in het water is daar helaas vaak niet veel meer van te merken…

Na een kleine kilometer was er een ‘Australian exit’, wat betekent dat we even aan land moesten komen om dan terug in het water te springen voor een tweede rondje. Voor het eerste rondje had ik 00:16:05 nodig, maar een echt goed gevoel had ik niet… mijn schouders deden wat pijn, het was moeilijk om ‘mooi’ te zwemmen, mijn voeten hadden kou en het lukte niet om in de benen te zwemmen. Ik had het gevoel dat ik echt niet goed bezig was en ik ergens achteraan beland was.

De tweede ronde ging gelukkig wat beter. De rust was wat terug gekeerd waardoor ik wel wat kon doorzwemmen, en bij het ademen merkte ik af en toe een strookje blauwe lucht aan de hemel, wat me wat moed gaf. Na 00:15:51 kwam ik opnieuw uit het water, als 96ste atleet. Ondanks het mindere gevoel, is een totale zwemtijd van 0:31:55 op 1900 meter best goed. Maar tijd om daar even bij stil te staan, had ik niet. Ondertussen zat ik al in de wisselzone en was ik wat aan het worstelen met mijn wetsuit.

Meer dan 40

Eens op de fiets voelde het goed. Na wat smalle baantjes kwamen we op het eigenlijke parcours en dan was het gashendel open. Meteen had ik een goed ritme te pakken en reed ik rond de 280 watt gemiddeld. Echt lastig was het parcours niet: lange rechte stukken en vooral plat. En hoewel de wind stevig kwam opzetten, deerde me dat niet echt. Ik bleef in mijn ritme zonder problemen en het voelde best goed.

Al vrij snel stak ik ploegmaat Hendrik voorbij. Toen hij me iets toeriep, keek ik even achterom, en plots zat ik in de graskant … na een kleine vijftig meter gravellen kwam ik terug op de baan. Gelukkig was er geen gracht of zo en ben ik recht gebleven, want dit had slecht kunnen aflopen. Toch wat beter opletten in het vervolg…

En opletten was meer dan nodig. Het parcours was niet afgesloten, dus het verkeer reed gewoon langs beide richtingen. Zelfs op smalle baantjes kwam het verkeer vanuit de tegenovergestelde richting… Dit zorgde soms voor behoorlijk gevaarlijke situaties, en is voor mij totaal onverstaanbaar.

Vrij snel kreeg ik de indruk dat ik alleen reed. Ik kwam geen groepjes meer tegen, af en toe een enkele atleet en dan vaak niets meer voor een hele tijd. Dat geeft altijd een goed gevoel, want dat betekent dat ik al flink naar voor ben opgerukt! Over de eerste ronde reed ik 1:05:47, over de tweede 1:06:47.

2:12:33 over 90 kilometer, dat is een gemiddelde van boven de 40 kilometer per uur! Daar ben ik best fier op, ik wist niet dat ik dat kon. En toch had ik ‘maar’ de twaalfde beste fietstijd, wat veel zegt over het sterke deelnemersveld aan de halve triatlon Nieuwkoop.

Fris in het hoofd

Na een snelle wissel liep ik de wisselzone uit. De triathlete voor mij liep naar rechts en ik volgde haar spoor. En dat was blijkbaar verkeerd… zucht, kunnen ze het parcours echt niet duidelijker aangeven? Dit was in de kwarttriatlon van Izegem ook al een probleem…

Gelukkig vond ik meteen een goed tempo van rond de 3min50 per kilometer. Ik heb me nog nooit zo fris gevoeld tijdens het lopen. Tijdens de eerste ronde had ik echt de indruk dat ik me moest inhouden, zo goed voelde ik me. En dat gevoel bleef aanhouden tot aan de finish. Ik liep een heel constant tempo. De eerste ronde liep ik in 0:20:04, de tweede in 0:20:05, de derde in 0:20:28 en de laatste in 0:19:53.

De laatste ronde was iets sneller omdat ik op het einde nog even doortrok. Tijdens de tweede ronde liep een atleet me voorbij wiens tempo iets te hoog lag. Ik bleef hem wel in het vizier houden. De laatste ronde kwam ik terug dichter en de laatste 500 meter was het er op en er over :).

Jammer dat ik niet wist dat de tiende ook heel dichtbij was … Na 04:09:28 kwam ik als elfde over de finish in de halve triatlon Nieuwkoop, met opnieuw een overwinning in mijn age-group. Zalig gewoon dat dit allemaal lukt. Jammer was wel dat er geen podium voor de verschillende age-groups was. Mijn gloriemomentje zal dus voor een andere keer zijn. Hopelijk in Ironman Klagenfurt, waar ik nu echt wel klaar voor ben.

Ik heb wel enorm veel geluk gehad: toen ik mijn fiets terug ging ophalen uit de wisselzone, stond mijn achterband plat. Een klein gaatje zorgde voor een leegloper. Gelukkig heb ik hier geen last van gehad tijdens het fietsen!

En nu, focus op Klagenfurt!