Remich, voor de derde keer stond ik hier aan de start van de Ironman 70.3 Luxembourg. In 2018 finishte ik hier als 11de in mijn age-group, in 2019 als vierde. De ambitie was om dit jaar op het podium te finishen, en ik zat volledig op schema tot de wereld even bleef stilstaan op 12 mei :(. Gedurende een maand amper getraind, anderhalve week vóór de wedstrijd pas opnieuw een paar trainingen afgewerkt…
Aan de start was de winnaarsmentaliteit ver te zoeken. Plan was om gewoon te genieten van de wedstrijd, zonder enige verwachtingen. En zo stapte ik het water in, zonder enige stress, met enkel heel wat vraagtekens en een groot verdriet.
Het zwemmen ging uiteindelijk nog redelijk goed, gewoon rustig kunnen doorzwemmen. Het eerste deel amper in de voeten gezwommen, maar ik genoot er wel van. Tot mijn verbazing kwam ik na 0:33:34 uit het water. Helemaal niet slecht, als 59ste in mijn agegroup kwam ik uit het water.
In de wisselzone even de tijd genomen om wat te drinken, om daarna te vlammen langs de Moezel. Constant boven de veertig per uur rijden, tot aan de wegenwerken op kilometer 11. De weg werd er super smal, en tijdens de race briefing was verteld dat we hier absoluut geen atleten mochten voorbij steken … Hier heb ik heel wat tijd verloren door tragere fietsers voor mij, en na het keerpunt kwamen we hier terug en toen ging het echt heel traag. Blijkbaar zat net daar één van de paratriathleten toevallig voor mij… Ongelofelijk straf wat zij verwezenlijken, en tonnen respect hiervoor, maar uiteindelijk ben ik hierdoor wel heel wat tijd verloren… en als je dan uiteindelijk op slechts enkele minuten van de winst finisht, is dat toch wel een gemiste kans…
Na veertig kilometer trokken we het binnenland in, met meteen enkele mooie hellingen. Wat is dit toch een leuk en pittig parcours! Alles verliep heel vlot, af en toe merkte ik wel dat ik me best in de afdalingen gewoon liet bollen om wat te recupereren … maar al bij al ging het heel goed!
De laatste 10 kilometer was opnieuw langs de Moezel en toen begon ik mijn benen toch wel hard te voelen en begon ik me af te vragen of het lopen nog wel zou lukken. Ik had amper loopkilometers in de benen, het lopen was één groot vraagteken.
Uiteindelijk kwam ik na 2:21:28 terug in de wisselzone, met een 7de beste tijd in mijn agegroup. Ongelofelijk, dit had ik echt niet verwacht!
Na wat gesukkel met mijn loopzak in de wisselzone, begon ik aan het lopen en ik had meteen een vrij goed gevoel. Ik slaagde er wel niet in om mijn normaal tempo van rond de 4min per kilometer te lopen, maar het lukte me wel om heel constant te lopen. De supporters aan de kant juichten me toe en riepen dat ik op de vijfde plaats liep. Dat gaf natuurlijk een extra boost. De hitte speelde ondertussen in mijn voordeel, het was echt wel een zalig warm weer !
Uiteindelijk deed ik 1:27:45 over mijn halve marathon, de vijfde beste tijd in mijn agegroup. En zo finishte ik de Ironman 70.3 Luxembourg in 4:29:29, op een vijfde plaats in mijn agegroup. Amai, dit had ik echt niet verwacht. Dit geeft alvast moed naar de Ironman Thun toe, wat er nu wel heel snel aankomt!
