Unique, Historique, Légendaire, de slogan van het WK IRONMAN 70.3 in Nice omschrijft mooi de onvergetelijke ervaring van de afgelopen dagen. Het begon reeds op donderdag op de IRONMAN Expo en het Welcome Banquet, beiden net dat tikkeltje groter en indrukwekkender dan tijdens een ‘normale’ IRONMAN. En met bijna 6000 deelnemers ademde Nice gewoon triatlon. Onder hen heel wat wereldtoppers, zowel bij de pro’s als bij de agegroup atleten. Nooit gedacht dat ik aan de start zou staan met een Alistair Brownlee, Sebastian Kienle, Javier Gomez, Bart Aernouts, Frederik Van Lierde, … Zelf Laurent Jalabert en Alexander Vinokourov bevonden zich onder de agegroup atleten!
De dames streden voor de wereldtitel op zaterdag, gewonnen door een beresterke Daniella Ryf. Op zondag waren de meer dan 3000 mannen aan de beurt. Na de start van de pro’s klokslag 7 uur, vertrokken de verschillende agegroups. Mijn agegroup (35-39) was gelukkig snel aan de beurt, om 7u33 mochten we het water in. Gretig als ik was, ben ik misschien iets teveel vooraan gestart, waardoor ik tussen té sterke zwemmers terecht kwam…
Het was toch wel een hele ervaring om te zwemmen in de zoute Middellandse zee. Door de golven slaagde ik er helaas niet in om in mijn ritme te komen. En hoewel de stralende zon er voor zorgde dat de zichtbaarheid onder water goed was, lukte het me niet om een paar goede voeten te vinden om te volgen. Dit gecombineerd met het feit dat het een non-wetsuit race was (het water was te warm, maar liefst 25,6 graden) én mijn zwembril door een klop even op mijn voorhoofd stond in plaats van op mijn ogen, zorgde er voor dat mijn zwemtijd toch wat tegen valt. Uiteindelijk kwam ik in de wisselzone binnen na 00:38:26.
En dan kon het echte genieten beginnen. Wat een prachtig fietsparcours! De eerste tien kilometer waren nog plat, maar toen begon het. Eerst een paar stijle stroken als opwarmertje vooraleer we begonnen aan de Col de Vence. Wat heb ik genoten van deze beklimming! Negen kilometer lang in een mooi tempo naar boven gereden, de éne na de andere atleet ingehaald in een prachtig landschap onder een stralende zon. Genieten ten top! Hoe dichter bij de top, hoe indrukwekkender. Echt zalig om naar beneden te kijken en honderden atleten op de kronkelende wegen naar boven te zien rijden.
Eens boven kon de fun beginnen. Hoewel ik vooraf toch wel angstig was voor de afdaling, heb ik me vol vertrouwen naar beneden geworpen, de ideale lijnen van de goede dalers volgend. Echt zalig om tegen hoge snelheid de col af te rijden! Naar het einde toe maakte ik een klein slippertje waardoor ik iets voorzichtiger begon te rijden, maar toen was het meest technische stuk reeds voorbij. Eenmaal terug beneden opnieuw de gashendel ingedrukt richting wisselzone. Met een fietstijd van 02:33:16 en een gemiddelde van meer dan 35 km/u ben ik op dit parcours zeker tevreden.
Tot slot de kers op de taart, lopen op de Promenade des Anglais. Meteen toen ik de wisselzone uitkwam, had ik het juiste tempo beet. Lopen tegen 03:50 min/km, eerst in een klein groepje, vanaf kilometer zeven alleen. De kniepijn viel relatief gezien nog behoorlijk goed mee. En hoewel het steeds lastiger begon te worden, lukte het me toch om mijn tempo aan te houden. Uiteindelijk kwam ik na 01:21:44 lopen genietend over de finish. Wat een sfeer, wat een volk, zalig!
Uiteindelijk ben ik gefinisht in 04:39:05 als 44/520 in mijn leeftijdscategorie, als 256/3262 in het algemeen klassement en als 16de Belg. Bovendien liggen de tijden heel dicht bij elkaar. Het verschil tussen de 44ste en de top 10 is minder dan acht minuten! Ik ben best wel trots op dit resultaat, het was superleuk om me te meten met de wereldtop en ik heb de confrontatie succesvol aangegaan.
Eén ding staat vast. Ik keer zeker terug naar Nice voor de volledige IRONMAN die elk jaar plaats vindt in juni. Of dat al volgend jaar zal zijn, weet ik nog niet, maar ik heb er echt van genoten: prachtig parcours, zon, zee, strand, top!
Of ik volgend jaar aanwezig zal zijn op het WK IM70.3 is twijfelachtig, aangezien het in 2020 in Nieuw-Zeeland wordt georganiseerd. Als ik moet kiezen tussen Nieuw-Zeeland en Kona, kies ik toch wel voor het laatste, denk ik. Deelnemen aan beide is misschien wat teveel van het goede. Tenzij ik enkele sponsors vind natuurlijk (hint, hint: crowdfund me :))
