Ironman Copenhagen was het hoofddoel van dit jaar en wat een wedstrijd is het geworden! Het was een ongelooflijke dag, een prachtervaring! Dit maakt alle trainingen en opofferingen van de afgelopen maanden meer dan goed!
De dag startte voor mij om half vijf. Na een behoorlijk rustige nacht had ik er echt zin in. Rustig klaar maken, en dan richting het Amager Strand beachpark voor de zwemstart. De pro’s vertrokken klokslag zeven, voor mij begon het avontuur om 07:30.
Van bij het begin had ik een goed gevoel. Zalig om in zo een helder water te zwemmen, nu zag ik tenminste iets onder water en kon ik de juiste voeten uitkiezen. Bijna heel de tijd kon ik in de slipstream zwemmen en ik had echt het gevoel dat het goed vooruit ging. Toen ik in de wisselzone aankwam, werd dat alleen maar bevestigd met een tijd van 01:09:04.
Na een behoorlijk snelle wissel op de fiets gespongen. De eerste paar kilometer waren behoorlijk vervelend, Kopenhagen buiten geraken was niet zo evident: fietsbrug, borduur opspringen, … verre van ideaal… maar van zodra we de kust bereikten kon ik eindelijk mijn gaspedaal volledig indrukken. Massa’s atleten voorbij gestoken!
Na veertig kilometer trokken we het binnenland in, iets kleinere wegen, wat bochten en behoorlijk heuvelachtig. Maar ik bleef de grote molen heel vlot ronddraaien. De passage op Geels Bakke, de ‘zwaarste’ beklimming op het parcours, was behoorlijk memorabel: wat een sfeer!
Na 150 kilometer begon het wat moeilijker te gaan, het lukte me niet meer om constant 250 watt te trappen. Toch geprobeerd om de laatste dertig kilometer te blijven gaan en een mooi tempo aan te houden.
Tijdens het fietsen heb ik bewust niet naar mijn tijd gekeken. Toen ik na 170 kilometer voor het eerst keek, zag ik een tijd van vier uur en een kwartier. Echt zot, toen begon Ik reeds te beseffen dat ik ‘goe bezig’ was! Uiteindelijk ben ik de wisselzone binnen gekomen na 04:38:52, goed voor een gemiddelde van net geen 40 kilometer per uur. Behoorlijk gek!
Na de wissel moest ik wel even op zoek naar mijn loopbenen, het was even moeilijk om in mijn ritme te komen. Maar na een kleine kilometer had ik het juiste gevoel en het juiste tempo te pakken. Vanaf kilometer 25 begon het wel lastig te worden en zakte mijn tempo. Maar toen wist ik al dat een tijd onder de negen uur mogelijk was! Uiteindelijk heb ik mijn marathon voltooid in 03:06:32.
Na 08:52:42 kwam ik over de finishlijn, dolenthousiast! Onder de negen uur had ik zelf niet durven dromen! Dit is echt ongelooflijk! 7de plaats, 21ste algemeen (op meer dan 3000 deelnemers).
En als kers op de taart heb ik me gekwalificeerd voor het wereldkampioenschap Ironman in Kona, Hawaï ! Het was nog even spannend bij de uitreiking van de tickets want in mijn age group waren slechts 4 tickets te bemachtigen. Maar het lot heeft beslist, ik ga naar Hawaï !
