IRONMAN 70.3 Luxembourg – 04:18:40 – 4/248 (32/2290)

De uitgesproken ambities lagen hoog, maar om eerlijk te zijn kan ik het nog steeds moeilijk geloven wat ik gisteren gerealiseerd heb. Finishen als 32ste van de 2290 deelnemers op een Ironman 70.3 is al ongelooflijk, finishen als 4de binnen mijn agegroup is dat helemaal. Het dringt nu pas echt door wat ik gisteren gerealiseerd heb. Het gebeurt zelden dat ik echt tevreden ben na een wedstrijd, maar nu ben ik zo blij en schreeuw ik voluit: YES, I DID IT :).

Toen ik uit het water kwam zag het er nochtans niet zo positief uit: mijn polar vantage M toonde 35 minuten … mmm, vorig jaar was ik hier na 32 minuten uit het water … het gevoel tijdens het zwemmen was nochtans niet slecht, ik had niet het gevoel dat iedereen me voorbij zwom. Misschien heb ik wel wat te weinig in de slipstream van de anderen gezwommen, maar heeft al mijn techniektraining dan niets uitgehaald? Achteraf gezien blijkt echter iedereen trager gezwommen te hebben dan in 2018, en een tijd van 00:34:46 is eigenlijk niet zo dramatisch. Na wat geworstel met mijn wetsuit in de wisselzone, mocht ik op mijn fiets springen.

Het fietsen kan ik in één woord samenvatten: gewoonweg zalig! Het was echt 90 kilometer genieten. De eerste 30 kilometer waren behoorlijk vlak, constant vlammen tegen meer dan 40 kilometer per uur, constant andere atleten voorbij steken. Van kilometer 30 tot 75 was het behoorlijk bergop en bergaf: bergop doseren, wattages in het oog houden; bergaf vlammen, bijtrappen, vliegen met een maximum van 71 kilometer per uur :). De laatste 15 kilometer waren terug vlak langs de Moezel, terug met de grote molen 260 watt trappen. Met een gemiddelde van meer dan 38,5 kilometer per uur kwam ik na 02:17:59 fietsen terug in de wisselzone.

Gedurende het hele fietsen heeft slechts één atleet me voorbijgestoken. Ik was dan ook blij dat ik hem tijdens het lopen snel in het vizier had en hem ter plaatse achter liet :).

Het lopen was ongelofelijk. Direct het goede ritme te pakken gekregen, gelopen tegen 15-16 kilometer per uur. Het was net alsof ik nog niet had gezwommen of gefietst, zo vlot ging het. Vanaf kilometer 15 begon het wel wat lastiger te worden, maar vertragen was geen optie: als ik aan deze snelheid kon blijven lopen, wist ik dat ik heel dicht in de buurt van mijn vooropgestelde 4u20 zou eindigen.

Na 01:20:41 lopen kwam ik over de finish. Eindtijd: 04:18:40. Top! Even verdween de vreugde toen mijn broer vier vingers ophield … vierde plaats, net naast het podium. Maar dat heb ik snel losgelaten, een vierde plaats is ongelofelijk en hier mag ik echt trots op zijn.

Als kers op de taart heb ik mijn kwalificatie voor het wereldkampioenschap IRONMAN 70.3 in Nice op zak. Drie weken na de IRONMAN in Copenhagen sta ik in Nice aan de start. Over mooie vooruitzichten gesproken!

Qua mentale boost kan dit tellen! Hoe zwaar sommige trainingen ook zijn, dit is het bewijs dat het harde werk loont. Petje af voor mijn coach!

Volgende afspraak is 18 augustus in Copenhagen, en hoewel het nog veel te vroeg is om hier stoere uitspraken te doen, blijf ik dromen van Kona.