Eindelijk is het zover. Na bijna vijftien jaar competitief sporten, heb ik voor het eerst mijn armen in de lucht mogen houden. De eerste overwinning is een feit !
De Knoesselloop is een wedstrijd over 10 mijl (16 kilometer). Het is een behoorlijk kleine, regionale wedstrijd met dit jaar 53 starters. Stilletjes hoopte ik dat het niveau niet té hoog zou liggen zodat ik in mijn laatste wedstrijd van het seizoen een mooi resultaat zou kunnen halen.
Van bij de start werd het meteen duidelijk dat een mooi resultaat zeker haalbaar zou zijn. Na een dikke kilometer liepen we met twee man voorop, en zo is het de hele wedstrijd gebleven. Het tempo van Jopie lag behoorlijk hoog, maar ik slaagde er toch in om in zijn spoor te blijven. Toch twijfelde ik of ik dit tempo 16 kilometer zou kunnen volhouden. Elke keer als ik de kop nam, liet ik het tempo zakken om wat te recupereren. Deze techniek werkte perfect zodat we met ons twee aan de laatste ronde begonnen.
Deze laatste ronde was behoorlijk intensief: Jopie probeerde verscheidene keren het tempo te verhogen en weg te springen, maar ik kon hem steeds bijbenen. Mijn pogingen om Jopie af te schudden waren ook vruchteloos … we waren echt aan mekaar gewaagd. Mentaal gezien groeide ik echt in die laatste ronde. Eerst ging ik ervan uit dat ik tweede zou finishen … enkele kilometers voor de finish dacht ik bij mezelf ik wil geen zoveelste Poulidor zijn. En de laatste kilometer ging ik voluit voor de overwinning ! Een sprint zou het duel beslechten!
Jopie begon als eerste aan de sprint en ik slaagde erin om zijn versnelling te counteren. Op het moment dat ik naast hem liep plaatste ik nog een extra versnelling (blijkbaar sprintte ik tegen 25 km/uur :)) waardoor ik als eerste over de meet kwam in 0:57:13 (16,8 km/uur). Wie had dat gedacht! Inge, Matteo en Luca keken toe en waren supertrots, net als ik !
Na mijn PR in de marathon van Antwerpen, mijn tweede plaats in Viersel, nu een overwinning ! Seizoen geslaagd, nu dompel ik me onder in een (welverdiende) winterslaap.