Hoewel de zon ons gisteren tijdens de fortengordel in de steek liet, was het toch wel plezant om langsheen de verschillende forten te rijden. Juist spijtig dat de forten zo dicht bij elkaar lagen, waarna we via een grote lus langs (te grote) banen terugkeerden. Het was al bij al een mooi tochtje van maar liefst 40 kilometer.
En daarna volgde dus de koers van Oordegem: het zware parcours (22 keer kasseikes naar boven …) werd nog harder gemaakt door de hevige wind. En als er iets is dat ik na meer dan tien jaar koersen nog steeds niet goed kan, is het op het kantje rijden om uit de wind te zitten … ik vertrouw het niet om in de goot te rijden, dan stamp en beuk ik liever tegen de wind in … hetgeen de koers extra zwaar maakt natuurlijk … Een paar groepjes slaagden erin om te ontsnappen, ik was op het einde vooral blij dat ik kon volgen …
Als 61ste van de 130 deelnemers kwam ik volledig uitgeput, maar tevreden over de streep … het gebeurt immers niet elke dag dat ik 150 kilometer op mijn teller heb staan 🙂
Volledig leeg