Koers Merelbeke – Een speld in een hooiberg

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen … gisteren waren er maar liefst 325 deelnemers … jawel u leest het goed, driehonderd vijfentwintig deelnemers … De delegees spraken van een nieuw record, en ook ik heb zoiets dergelijks nog nooit mee gemaakt …

325 deelnemers heeft een hele reeks feiten tot gevolg:

• ellenlange rijen om een rugnummer te bemachtigen: ik was zeer uitzonderlijk reeds een uur voor de start van de wedstrijd in het zonnige Merelbeke aangekomen, toch kon ik slechts anderhalf uur later een rugnummer bemachtigen …
• de start werd met een half uur uitgesteld, en we kregen een mooi staaltje van prutswerk te zien … zoals gewoonlijk hadden de coureurs de startlijn enkele tientallen meters verlegd … waarop de delegees het in hun hoofd haalden om iedereen achter de eigenlijke meet te laten plaats nemen … dus zo een tweehonderd man moest achteruit … Toen ze inzagen dat dat toch geen doen was, hebben ze het maar zo gelaten … maar ondertussen stond ik wel achter de eigenlijke meet … dus veel te ver naar achter om goed te zijn …
• Pas vanaf de derde ronde kon ik vooraan post vatten, maar na elke bocht waren er wel een tiental coureurs die me weer hadden voorbij gestoken … het was echt wel constant diep gaan om me voorin te handhaven … Na een paar rondjes zag ik dat het geen ‘avance’ was, dus liet ik me wat meer afzakken in de buik van het immense peloton.
• Valpartijen à volonté: Ikzelf heb maar liefst drie valpartijen gezien, bij één valpartij was ik zelf betrokken. Gelukkig kon ik me rechthouden, waardoor ik na een korte sprint erin slaagde om terug aansluiting te vinden bij het peloton.
• Een volledig geflipte eindspurt: zeer zenuwachtig gedoe, een wonder dat er niemand gevallen is in de spurt … en als je dan weet dat we aan het spurten waren voor de 22ste plaats, dan kan je je vragen beginnen stellen over het nut ervan …

Ik heb zeker 250 man achter mij gelaten, maar ja, wat betekent dat op een totaal van 325 coureurs …