Duathlon Kessel

De winterduathlon van Kessel was opnieuw, net zoals de duathlon te Viersel van enkele weken terug, een zeer leuke, onvergetelijke ervaring. Opnieuw was alles perfect georganiseerd (enkel de winter bleef (gelukkig) thuis :)), waardoor stipt om half drie het startschot werd gegeven.

Het startschot werd gevolgd door een supersnelle eerste ronde van een dikke drie kilometer. Zelden heb ik zo een snelle start meegemaakt … Toch slaagde ik er in om me goed voorin te handhaven, waardoor ik rond positie 20 in de wisselzone kwam.

Drie ronden van een dikke vijf kilometer met de mountainbike, de organisatie had er echt wel een speciale omloop van gemaakt. Tijdens mijn verkenningsrondje vóór de start, viel ik van de éne verbazing in de andere: dit is toch wel écht stijl naar boven … moeten we hier naar beneden? … als ik hier uit de bocht vlieg, is het geen duathlon maar een triathlon, want dan beland ik in de vijver … Het was echt wel een straf parcours, één gedeelte zeer technisch, een ander gedeelte iets minder technisch, waardoor ik de troeven van mijn snelheid kon bovenhalen … Maar, het is net op dit minder technisch gedeelte dat ik onderuit ben gegaan … We waren net met een groepje van drie aan het doorvlammen, toen ik in een vrij simpele bocht kennis maakte met de harde ondergrond van Kessel … Na even op mijn tanden te bijten, waardoor ik een kleine tien plaatsen naar achter schoof, slaagde ik er toch in om opnieuw in mijn tempo te komen.

Na het mountainbiken was het terug drie kilometer lopen, en hoewel ik hier nu met een pijnlijke heup zit van de val, slaagde ik er toch in om een mooi tempo aan te houden.

Resultaat: 33ste van de 90 deelnemers.

Algemeen gevoel: het lopen ging vlotter dan in Viersel, het mountainbiken was super plezant, enkel spijtig van de val …

Conclusie: Jammer dat dit de laatste keer was dat de duathlon in Kessel georganiseerd werd, want het was meer dan de moeite 🙂